Over grenzen van de verzorgingsstaat
door Ab Flipse
‘Over grenzen’ is het GRYP-thema voor de komende maanden.
Er zijn veel soorten grenzen: landsgrenzen, persoonlijke grenzen, mentale en emotionele grenzen, fiscale grenzen. Wil jij de grens over? Met je bedrijf, met je gezin, met je geld? En wanneer is de grens bereikt van wat je nog acceptabel vind? Waar stel jij je grenzen?
Vanaf 2015 wordt Europa overspoeld door asielmigranten. Na de mensen uit voormalig Joegoslavië en Oost-Europa, kwamen de Arabieren en Afrikanen. Iedereen die het nieuws volgt ziet wat er zich in de (grote) steden van Europa afspeelt en hoe het e.e.a. uit de hand loopt. Met name in Frankrijk, Zweden, Engeland en recent Duitsland. We moeten ons beseffen dat Europa met haar 500 miljoen inwoners niet in staat is om nog eens één miljoen asielmigranten op te vangen. Nog meer migranten veroorzaakt een crisis in de landen die hun grenzen wijd hebben opengezet. Europa, ‘we hebben een probleem’.
Besef ook dat in de probleemgebieden in het Midden-Oosten en grote delen van Afrika, maar ook in landen als Afghanistan, Pakistan etc. minstens 1 miljard mensen wonen die op zoek zijn naar een ander leven. Deze mensen toelaten veroorzaakt een maatschappelijke, politieke en financiële crisis in Europa.
Deze crisis betekent het einde van de verzorgingsstaat. Dat werd in september 2015 al gepubliceerd in Weekblad Elsevier waarin o.a. wijlen Karin Adelmund (PvdA) werd aangehaald. Zij besefte goed wat er toen al aan de hand was en stelde ruim 20 jaar geleden de vraag of de verzorgingsstaat houdbaar is bij een voortgaande relatief grote instroom ‘vluchtelingen’. Zij noemde de verzorgingsstaat een nationaal arrangement. Als iedereen gebruik maakt van dit arrangement dan is er geen andere keus dan dit verregaand te versoberen. Dat vereist solidariteit en ook een minimum gevoel van verwantschap en erodeert als er geen wederkerigheid is. Wat dit voor de samenleving betekent ervaren we nu iedere dag aan de lijve. Pensioenen zijn nu al versoberd en gaan jaren later in dan op de oorspronkelijke leeftijd van 65 jaar, de huisvestingsproblemen zorgen voor een wooncrisis, de kosten van de gezondheidszorg exploderen en uiteindelijk zullen ook de uitkeringen worden verlaagd. De rekening wordt neergelegd bij ons allemaal, maar vooral bij de middenklasse en mensen met vermogen. Adelmund waarschuwde 20 jaar geleden al voor extra sociale spanningen. De recente verkiezingen in Oost Duitsland laten zien dat iedere vorm van solidariteit is verdwenen met de mensen die hier als ‘vluchteling’ zijn toegelaten.
De Amerikaanse wetenschapper Robert Putnam heeft daar in diezelfde periode ook veel over gepubliceerd. Hij stelt in het algemeen dat immigratie van vooral mensen van verre – afwijkende - culturen en gewoonten en geloof leidt tot een hardere, onaangenamere en armere samenleving. Etnische, religieuze en soortgelijke verschillen ondermijnen de vertrouwensbasis. Hij stelde dat als er veel sociaal kapitaal is, mensen gelukkiger zijn en langer leven. Het is veiliger en de democratie en de economie functioneren beter.
Putnam waarschuwde in 2005 dat wanneer het Westen aanzienlijke immigratiestromen toestaat, we moeten rekenen op een land met minder sociale samenhang, minder onderling vertrouwen, een slechtere infrastructuur, minder geluk en een samenleving waarin mensen op zichzelf leven. Tot slot sprak hij ook zijn zorg uit over bepaalde minderheden, waarbij hij wees op de Joden. Volgens hem zouden zij het extra lastig krijgen met grootscheepse immigratie uit gebieden waar de bevolking het niet op Joden heeft.
Iedereen ziet en ervaart dat immigranten potentieel conflictstof meenemen uit het land van herkomst en dat geldt zeker voor moslims. Zij nemen de al 1.400 jaar aanhoudende strijd mee tussen de twee islamitische stromingen en hun collectieve haat tegen de Joden, de staat Israëlen in het algemeen het, in hun ogen, decadente en ongelovige Westen.
Niet voor niets waarschuwde de inmiddels overleden Joods-Hongaarse schrijver GyörgyKonrád het Westen voor de islam als grote bedreiging voor Europa. Hij voorspelde in 2015 dat de welkomstcultuur zoals die toen in Duitsland bestond snel zou verdwijnen. Net als Karin Adelmund en Robert Putnam krijgt ook György Konrád zijn gelijk.
Wat zal dit alles een schokgolf veroorzaken bij al die honderden miljoenen inwoners van Europa die dit niet hebben zien aankomen en waarschuwingen uit het verleden in de wind hebben geslagen. Deze mensen geloven nog steeds dat hun overheden de problemen zullen oplossen.
Mensen die mij wat beter kennen, weten dat ik geen enkel geloof meer heb in de overheid en de elite die dit alles hebben laten gebeuren. Daarom ben ik nog steeds bezig mijn plan A, B en C verder inhoud en vorm te geven en waar nodig bij te sturen. Al die kennis en ervaring, ook van anderen, zullen we de komende maanden via GRYP met elkaar delen. Kennis is macht, kennis delen is kracht. Heb jij al een plan? Ik wens je wijsheid!